مادرِ شهیدان ادبی بگو این مرد تنهاست

همین چند وقت پیش بود که خبردار شدیم مادر شهدا اسحاق، علی و رضا ادبی به ملکوت اعلا پیوست و روحش  به فرزندان شهیدش ملحق شد، چه حضور با شکوهی داشتند مردم قدر شناس  در مراسمات این بزرگ بانوی فومنی ؛ از همه جا و با هر مسئولیتی به مراسم این شیرزن رسیدند،  یعنی این که زنده است یاد و خاطره شما، شهدای ادبی. هرچند نبودِ چنین بانوی بزرگواری میان ما  ناراحت کننده است، اما قطعا وضعیتش خیلی بهتر از ما مردمی است که از دوریش گریه می کنیم؛
حالا ای مادرِ جنگ،  مادر سالهای انتظار،  دوری از  سه جوانت، پاره های جگرت، به پایان رسید، داری به آغوش اسحاق و علی و رضایت بر می گردی، نمی دانم، اما باور دارم که استقبال گرمی خواهند کرد فرزندانت از شما ،‌سئوال و جوابهایت آسان می شود مادر، وحشت قبر هم که نداری، وحشت قبر تو این دنیا بود که سه جوانت را تقدیم اسلام کردی و سر خم نکردی، راستی چه می گویی در اولین دیدار با جگرپاره هایت؟ مادر عزیز، از چشم انتظاریت بگو، صبرت  از دوریشان را فراموش نکنی ها، از روزهایی که بر مزارشان مثل ابر بهار گریه می کردی هم بگو، از خلوتهایت  بگو که همیشه چشمت به در بود ،  گریه های پنهانت؛ اما  مادر عزیز مارا فراموش نکنی ها... یادت نرود  ما مردم را، آنهایی که تا آخر ایستاده ایم با عهد و پیمان مان، همانهایی که، اینجا، در این زمین خاکی،‌به دور از شهدای افلاکی داریم دست و پا می زنیم، تورا به خدا سفارش مارا به فرزندان شهیدت بکن، نکند مارا یادت برود، ما نیاز داریم به توجه شهدامان، هرچند که خیلی نگه نداشتیم حرمتشان را،  ای مادر شهدا بیاو پارتی بازی کن برای ما و سفارشمان را ویژه به فرزندان شهیدت بکن، بگو به دادمان برسند و دستهای مارا بگیرند؛بگو که بعد آنها جنگ تمام نشد، راستی مادر عزیز تا یادم نرفته، خواهشی دارم از شما، بعضی چیزها را  به فرزندان شهیدت نگو!!! از وضع بی حجابی ها و بی حرمتی ها و سکوت برخی در مقابل اینها چیزی نگو ، از پارتی بازی های اداری و دعواهای انتخاباتی، عروسی های مبتذل و مجالس گناه را نیز، به آنها نگو که عده ای فراموششان کرده اند و...